Basireti yoksa kulun,
Ne döksün ki, kalem uçtan?
Yoksa nuru bir akılın,
Dem vuracak elbet hiçten!
İlim, irfan kıtsa zatta,
Cahil ise hakikatte,
Fakir ise marifette,
Ne beklenir ruhu açtan?
Korkar ise kul ayıptan
Çıkmamalı Hak kayıttan!
Titrer ise her kayıptan,
Muaf kalır ancak suçtan!
Felsefeyle hoşsa ara,
Dostu ise şayet para,
Düşü varsa kızıl, kara,
Medet yoktur ona hac’tan!
Değil ise kitap mihenk,
Hayatında yoktur ahenk!
Kuru sıkı atsa tüfek,
Ümit kessin ulvi baçtan!
Bilmez ise hasım nefsi,
Edinmişse hısım nefsi,
Mürşit ise ona hissi,
Yok, haberi onun maçtan!
Yok, arife serbest vezin!
Olur, yoksa sonu hazin!
Serbestliğin sonu hüzün!
Mümin geçmez, kaçtan, göçten!
Hayır değil azadelik!
Nimet değil beyzadelik!
Tam tevazu ister Halık!
Güç almalı sonsuz güçten!
Bak ufuk’a gör uhrayı!
Cennetlere kur sofrayı!
Hüsn-ü zanla sev o hayy’ı!
İste affı geçsin öçten!
Cihat ŞAHİN
02.09.2009-İZMİR
Kayıt Tarihi : 2.9.2009 11:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)