Cennetin Yansısı Şiiri - Serdar Köse

bir tirad ezberledim bu gece sevgilim
sana okumaya belki kandırmaya
bir de yağmur hazırladım ki sorma
konuştukça rüzgarıyla yanacak dilim
yağmur başlayınca saçlarına vurmaya
her şeyi unutacağız ki nasıl sorma

avucunda senin eskimiş bir dudak izi
umursuz yüzlerden bir çocuk doğuruyor
dükkanlarını henüz kapatmış esnaflar
ben çığlıklarla onduruyorum bizi
aşk üzerimize bir çiçek doğuruyor
karanlık adamlar bu gece yoklar

hasretten olacak dudaklarım patlıyor
aklımda yok utanmak,gözlerinden çekinmek
gülüyorsun,ellerini ellerime alıyorum
gece kıskanıp göğsünden çatlıyor
hayır, aklıma gelmiyor memelerinden sakınmak
çünki orada kalbimi buluyorum

böylece kavgalarım tükeniyor, yanlışlarım
benliğim sözcüklerden uzak kollarında
diretmiyorum ayağımı bu çirkin dünyaya
sevdaya domuruyor nice kargışlarım
çocukluğumu görüyorum sevgilim ellerinde
hiç uyandırılmak istemiyorum bu rüyaya