Cennetin Hıçkırıkları Şiiri - Ayşe Uçar

nicedir uzak cennetin tepeleri
çılgın kalabalıkların, âmâ gözlerine
ve kuşların kanlı hıçkırığna...

......

ölümün bileklerine asılı
bir çift küçük taban kadar dar dünya
duyumsuz yüreklerin kirli şarkısı gibi rüzgâr
heyhat! estikçe yalazı...
giydirilmemiş sevinçlerin gölgesinde
üşüyen çocukları kavuruyor

ah! acının rengi matem
açlığın dili bir avuç kurak toprak

sussun tüm kainat!
dün suskundu dilleriniz
bugün neden şakıyan bülbül
dün bakmayan gözleriniz
şimdi neden yalancı bahar
sadece bulutlar dağlar haykırabilir
ağıt yakan anaların çipil gözlerine

daha ölmediniz çocuklar
kan çiçekleri henüz fışkırmadı topraktan
kuğu gibi boynunu büken hüzünler
unutmayın! halka halka dolanma vaktidir
insanlığın tükürdüğü vahşetin boynuna...

hiçbir şey
acıtmaz melekleri, sessiz akan gözyaşları kadar
diğerleri paylaşırken Tanrı’nın nimetlerini...
siz yok sayılanlar
hiç utanmayın!
hiç korkmadan üleşin dev yüreklerinizi
kızıl akbabalarla...

zaman durduğunda
cennetten hıçkırıklarınızı yağdırın
af dilenen zamane zebanilerine

haydi ama üzülmeyin
kırlangıç gözlerinizle gülümseyin
çünkü bu çirkin dünyanın
en masum yürekleri yine sizlersiniz...

09/ 08 /2011