Cennetin eşantiyonu Şiiri - Yasemin Tanık

Sen keçeli kalemleri severdin
Ben kurşun kalemleri
Sen resim yapardın, ben yazı yazardım
Direğin önünü rehin alırdık, ateş böcekleri eşliğinde
Oyun çığlıklarına gofretlerimizi katık yapardık
Yürüyen ömrün koşan heyecanlarını yaşadık .
Defterlerin kenar süsüydük bizler
Satırbaşı ömrümüzde gözlerimiz ovalardan genişti,
Son paragrafımız zindanlardan dar halbuki,
Yazın koynunda ağaçların ve çiçeklerin emzirdiği çocuklardık
Yeryüzünden kahkahalar demlenirdi heyecanımızın koruyla
Adlarımız yankılanırdı sokaklarda ebe peşimizden koştukça
Dizlerimizin yaralanması pahasına kaçardık korkusuzca
İncinmezdik yaralarımızdan bugünkü kadar
Silebilirdik acımızı oyalı mendillerle
Önce misketlerimiz terk etti bizi hecenin tam ortasında
Sonra boşluklar oldu, terini attı yeryüzü bir anda
Üşüdük bizler çocuk yüreğimiz dalımızdan düşünce
Anladık ki yüz sürüyor sert rüzgarlar ömrümüze
El sallıyorum keçi kuyruklu kıza, ne güzeldin sen.
Elimde yine kurşun kalem bak yazıyorum buraya.