Cennetin Çiçekli Cebindeki Düşüm

Ben şimdi toprağa şiir yazsam
Resmin olur.
Gözlerim gözlerine koşar
Zaman gerçek olur.
Gözlerinden seyre daldığım cennetin güzelliğine
Bir denklik bulamam
Hiçbir göze aktaramam.

Güneşimdin derim
Yüzün bir milyon güneş doğurur
Yıkılır içimdeki soğuk oda
Karanlık çıkar gider canımdan.

Bir çift kanadımdın derim
Kaldırır başımı göğe bakarım
Sana uçmaya
Kuşların kanadında kanat ararım
Kollarım yana düşer, vurulmuşumdur
Yüzümde bir milyon yaralı kuşumdur
Sen benim gözümden kaçtın.

Kalbimdin derim
Göğüs kafesine sökülen kalbimden vah işitirim
Hazan çığlığında
Gece bir buçuğu geçerken vurulmuşumdur
Nefessizliğinden seken kurşunlarla soğumuşumdur.

Cennetin çiçekli cebindeki düşüm
Yanına uzansam gölgen olurum
Sana sarılamazsam yine yorulurum
Bir nokta gibi düşüp sona.

Bir nokta gibi düştüm sona...

Sendendir
Gözlerimin göğe ve kuşlara bağlı kalması...