Avuçlarımdaki adına,
kısaca direniş dedim ve ekledim,
en eski not defterimin en son
sayfasına...
Direniş zaferle taçlanınca,
hayatın öğrettiği ne varsa,
hiç birinin duracak bir hududu yoktu,
tıpkı aşkın, acının ve inancın bir
sınırı olmadığı gibi...
Gökten karanlık yağıyorken başımıza,
Cenneti dünya da bulmak adına,
gözlerim hep seni arardı,
en yüce doruklarda...
Ve seni daha çok sevmek uğruna,
sevgimin ölçüsüne ölçüsüzlüğü katardım,
bilip bilmediğim bütün aşklar adına...
Seni her şeyimle seçtim çünkü,
sonsuz sevdim ve inandım...
Yüreğini sevdaya aç, ruhumun güneşi,
aramızdan kaldır bu köhnemiş yapay Ülke sınırlarını,
sonsuza kadar...
İlimlerin en büyüğü sevgidir, anla!
ve diren, yaşam sebebin yap aşkı...
Sevmeyi öğren yaşam güneşim,
kimsenin gölgesine sığınma korkakça,
bizi ısıtacak olan ateş ışığındır, unutma!
Hakikat bir adımlık ötemizde oysa,
gerçek eksik ise, aşk ne işe yarar, sonra...
Zulüm, arş ve asimanı sallıyorsa hala,
umudu ekmeli dağlara, taşlara zira,
zaferi olmaz çekip gitmenin,
umudu olamaz cenk'ten kaçmanın,
yarını olmaz sevdasını yitirenin...
Emin Ali
Emin AliKayıt Tarihi : 3.3.2017 18:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!