Cenneti Ala Olsun Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

Kapandı köydeki ev;

Yoktur gelen, gideni.

Rahmetli anam göçtü,

Bozuldu düzenleri....

Nisan ayı geliyor,

Anamdan ses gelmiyor.

Anamın tohumları,

Dolaplarda bekliyor...

Martın sonuna doğru,

Anam söylerdi bana:

Ben köye gideceğim,

Çok duam olur sana...

Anamın bahçeleri,

Şimdi oldular mer’a.

Daha anam oturmaz,

Köydeki kapılara...

Şu an köydeki evin,

Kilitli kapıları.

Anam bahar geliyor,

Yok açacak onları...

Anamdan gelmez oldu;

Alim! ... Alim! .... sesleri.

Anayla geçen günler,

Gelmez bir daha geri...

Dört ay on beş gün oldu,

Anam göçtü dünyadan..

Kontur al telefona:

Son isteğiydi benden...

Doktor anlattı bize,

Anamın hallerini.

Biz farkına varmadan;

Anam verdi canını....

Eller bahçesin yaptı.

Senin bahçense hani?

İnşaellah o alemde;

Sevindirdin babamı...

Kapıldık gidiyoruz,

Bu dünyanın çarkına,

Biz güzel anamızın:

Şimdi vardık farkına...

Varmı düşkün olmayan,

Acaba anasına?

Çocukken hep girerdik,

Analar kucağına...

Güzel anam sen çektin,

Hayatın çilesini.

Biraz zaman geçince;

Unuturlar ismini....

Merdivenin başında,

Oturupta beklerdin.

Kulağın telefonda;

Bizden haber beklerdin....

Şu gurbet ellerinde,

Rahat uyuyamadım.

Güzel kokularına:

Anam ben doyamadım.

Hiç oturdunmu anam,

Üstündeki odaya? ....

O çok güzel günlerse,

Gelmez geri bir daha.....

Bilmeyiz buluştunmu,

Babam, Asım, Şabanla?

Geride kalan bizler:

Yaşarız hatıranla.....

Oğlun Ali anladı,

Yalan imiş bu dünya.

Cenneti ala olsun,

Senin makamın ana...