Cennet Yolu Şiiri - İbrahim Halil Demir

Sen Mevlana’sın
Sen bu dünya durdukça,
Hoşgörü abidesisin.
Günahı olan, olmayan herkesi,
Dergâhına çağıransın.
Karamsarlığa geçit vermezsin.
Sendeki her yol aydınlıktır.
Kamil imanların en muhkem köprüsüsün.
Gönül kapılarına insanı götürürsün.
Hoşgörünün remzisin.
Felsefeni şiar edinen iki cihanda da mutlu olur.
Senin felsefende din dil ırk mezhep ayrımı yoktur.
Dünyanın dört bir ucundan akın akın gelirler dergâhına.
Karamsarlıklar ümitsizlikler umutlara dönüşür.
Yeter ki işin kolayına kaçılmadan, yoluna baş konulsun.
Senin yolun,
Cennete ulaştırır insanı.
İnsanı kemale erdirir.
Rezilleri aziz eder.
Sendeki yolların tamamı gül bahçelerinden geçer.
Sen, insanı gerçek sevgiliye kavuşturursun.
Sevenleri gerçek sevdiğine ulaştırırsın.
Firakları visallerle takas edersin.
Yanan yüreklerin hararetini giderirsin.
Sende Karanlık çıkmaz sokaklar son bulur.
Umutlar her daim yeşerir dal budak verir.
Her mevsim bahar olur.
Sendeki her yol, insanı cennete götürür.
Peygamberlerin peygamberi olan Allah’ın Habibine komşu eder
Cehennem kapılarına kilit vurur.
Senin Dergâhında güzellikler doruktadır.
Eteğine tutunanın saygınlığı gün be gün artar

Yolun tasaların, gam ve kasvetlerin sonudur
Gönül zenginliğine gidendir
Tevazu ve cömertliktir
Mizanın önündeki en büyük sürurdur
Sen, Mevlana Celaleddin-i Rumisin.
Sen, İnananların en aklıselim düşüncesisin.
Ve sen, insanı cennetlik eden kapıların anahtarısın.
08/Nisan/2008