Cennet ve Cehennem Şiiri - Önder Karaçay

Dışı kabuk, içi oyuk,
Sesi çok etkisi yok,
Ne ararsan kendinde ara,
Sende de mi yok?

Ne yer ne de gök,
Kucaklayabilir,
Aşkla yaşayanın duygusu,
Bir yüreğe ancak sığabilir.

Art niyetini unutur,
Yaratanla pazarlığa durur,
Eli işte, gözü oynaşta olursa insan,
Bu günah kaç iyilikle unutulur?

Uğraşma kirler kazımakla çıkmaz,
Dünya iki kapılı handır,
Ne topladıysan kapının birinden,
Onunla çıkılır.

Seni sen yapan diridir,
Adı Hay,
Şahsi hesaplar, yasaklar,
Zanlar içinde kalırsan,
Çekeceğin cezanı ona say.

Her insan yaratan adına,
Dünyada kendine halifedir,
Özgürlüğünü kısıtlamaya kalkanlara,
Kendini kul gören kula kul ve köledir.

Marifet hayatta hakikate ermektir,
Husumet dolu hamaset,
İnsanın yüreğinin sevgisiz olduğunun,
Üzerini örten kara bir buluttur.

Ağaçlara takılıp ormanı yitirme,
İçindeki sevgin sana fazlasıyla yeter,
Bütün özde gizlidir, pazarlıksız sev,
Kendini sözlerle de bitirme.

Cenneti ve cehennemi,
Gelecekte arama, anda mevcuttur,
Bugünü boş verirsen,
Hayat sana cenneti de unutturur

Önder Karaçay