Cennet Kokusu Şiiri - Mehmet Şahan

Koklamak istersen Cennet kokusun,
Kundakta bebeğin elini kokla…
Yoklamak istersen her bir dokusun,
Başında zülfünün telini kokla…

Çiçekler açınca övgüyle, yazla
Yürekler coşunca sevgiyle, hazla
Yavru ceylan gibi cilveyle, nazla
Sallanıp kıvrılan belini kokla…

Kuş olup uçarak geldiği zaman,
Kendinden geçerek güldüğü zaman,
Kalbini biçerek böldüğü zaman,
Göğsünde süzülen selini kokla…

İster nene olsun, isterse dede
İster bütün desin, ister hecede!
Anayla, babayla gider ebede
İsmini haykıran dilini kokla…

Şahan’ın özünü beher eyleyip
Şefkatin közünü nefer eyleyip
Gülistana seyr-ü sefer eyleyip
Yanakta fışkıran gülünü kokla…