Cennet Kokulum Şiiri - Selim Yavuz

Benim bir hasretim vardı yıllar evvel düşlediğim,düşlerken zevk aldığım
Öyle bir hasretti ki bu,hem yürek uçuklatan hem de sevince boğan
Aynı anda bir korkuydu,insanı mutluluktan uçuran.
Büyüktü,hayata dairdi,hatta tam ortasındaydı ama sanki çok da uzaktı.

Bir adına da cennet meyvası demişlerdi hayalimin
Bir müjde idi bana ruhlar aleminden
Altıncı aya kadar sürdü,müjdeme doyamadım yürekten
Simsiyah bulutlar peşimdeydi hem gündüzden hem de geceden.

Hey gidi her dakikası koca bir yıla bedel yedinci ay,
Sekizinci ayın ortasındaki acımasız sancımın birikimi
Bir çiftin ağlama sesleriyle dopdolu geçti bu ay
Anlanmadan,anlatamadan sıkıntının kucağındaki bebek gibi

Koçum dokuzuncu ay,gene ne varsa sende var.
Hayatın varlığının en yakın işareti sen değil misin?
En büyük heyecanlar sende yaşanmadı mı Ademden beri?
Karar verişimin,güvenişimin,inanışımın,vuslatımın ayı

Tam on gün daha ilave ettik sana
Öyle ya,gün dolmadan olmazdı ya
Doldu günümüz,nihayet kavuştum cennet kokan yavruma
Bedenimin ortasında burkulan,tuzlu gözyaşlarıma sebep,kalbimle beraber.