Kaldır başını, hep yere bakma!
Tut elimi tut, iki elinle bırakma!
Birlikte girelim zaman tüneline,
Gör geçmişi, kendi gözlerinle…
Etekte tohumken, düşmeden yere,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
