İçimde daima duran yaşlanmayan bir çocuk var
Ben var olalı o hep benimle ben denen beden
Yaşlansa da o hala orda bunu görüyorum bunu
Biliyorum
İçimde ki çocuğun hayalleri zamanla yavaş yavaş
Yerle bir oldu
O çocuk kahrından hıçkırıklara boğuldu ne gören
Ne duyan nede bilen oldu
Yüzeyden görenler oldu vah vah dediler kafayı yedi
Her halde dediler çekip gittiler
Ne derdine derman olan oldu nede derdini soran
Bir başına yıllarca acılar içinde kendi cehennemini
İçinde yaşadı gördü ki cehennem dışarda bir yer
Değilmiş insanın iç dünyasında yaşanan anlatılması
İmkansız hallermiş
O çocuk cehennemi bire bir yaşadı başka cehennem
Olmadığını gördü bildi
Cehennem senin içinde kimileri hayattayken dünya da
Yaşar kimileri de öldükten sonra
Herkes onu görecek bilecek bire bir yaşayacak
Gerçekten var olanın bir olduğunu anlayacaklar
Bilecekler
Bağışlanma dileyecekler kendilerinin hiç bir şey
Olduklarını kabul edecekler
İşte gerçek birliğin manası o zaman fark edilecektir
Padişahlar padişahının bağışlamasıyla huzura sonsuz
Bir hayata cennete kavuşacaklardır cennet huzur
Demektir
İlyas Ateş
Kayıt Tarihi : 27.6.2025 07:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!