Kafamın bozuk çaldığı saatlerin birinde,
evin teras katındaki dert ortağım olan masanın başına kuruldum
Önümde defterim
Yanımda kalemim , Kalbimdeki seninle,
Yanı başımda ilham veren kuşlarımla birlikte,
başladım seni sayfalara dökmeye...
Ne zaman seni yazmaya çalışsam,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta