Cennet Gibi Bir Bahar Şiiri - Ali Oskan

Essede şu rüzgarlar Yesrip ufuklarından,
Rayihalar üflese Gül’ün yapraklarından.

Mest olsak kokusuyla biricik Gül’ümüzün,
O her zaman sultanı olsa şu gönlümüzün.

Hep beraber gitsek de hayalen o zamana,
Veda tepelerinde biat etsek canana.

Gönlünden neşrettiği sevgi zerrelerini,
Birer birer toplasak toplasak her birini.

Öyle bir oluşsa ki, yeni Şahs-ı manevi,
Şu koca cihan olsa onun küçücük evi.

O Gül’ün Gülşeninde yönelsek sonsuzluğa,
Bir ‘Yeni Aşk Devri’yle son versek mutsuzluğa.

İşte yeni bir bahar kapımızı çalıyor,
Uyanın ey ihvanlar! Kapılar açılıyor.

Kalkın ihvanlar kalkın bahar umut getirdi,
Alemlerin güneşi nusretini gönderdi.

Yeni ihvanlar gelir bak nice kafileyle,
Hamd ve tesbih edelim biz de af dileğiyle.

Açıldı yeni devir ey güller davranalım,
Rayihamızı bütün beşere koklatalım...

(9. Şubat. 2004 – İzmir)