Cennet Gibi Şiiri - Can Ertay Özdil

Bir ırmakta sürüklenmiş gibiyim,
Düşmedim hiç böyle bir aşka,
Böyle güzel bir şelaleden,
Böyle duru bir su içmedim.

Gönül saklandı gözlerinin arkasına,
Esir aldı ruhumu pervasızca,
Cennet gibi bir yer aklımda,
Kalpten kalbe akıyordu usulca.

Suskun bir dost karşıladı beni,
Ben anlattım o dinledi.
Eşlik etti yağmurun sesi.
Damlalar dertleri temizledi.

Sabret dedi gökyüzü,
Bekleyiştir aşkta işin özü.
Nereye kadar dedim bu imtihan?
Sabret dedi cennet gökyüzü.