Cennet dediğimiz yer Şiiri - Erdal Altıntaş

Cennet dediğimiz yer,
Dünya olacaktı belki.
Eğer insanoğluna,
Öğretseydik öğrenmeyi.

Kendini tanımayı,
Bileydi insanoğlu,
Bir lokma aş ve bir uğraş,
Bir parça zevk, bir parça mal,
Diye horlansınmı insanlar!

Kendi koyduğu şarta,
Kendi köle olurda!
Yine de isyan etmez,
Eder kendine cefa.

Nasihat para etmez,
Boşuna bir ihtiras!
Başkasına ettiğin,
Sanki senden hiç çıkmaz.

Erdal şaşar bir huzur,
Acep nerde bulunur?
Güvendiğin insanlar,
Tutar seni savurur