Dağa, taşa, toprağa, her insana …
Allah’ım ne güzelsin, aşığım sana!
Karani gibi Veysel gibi olamasam da,
Ne olur çıkarma çabalarımı boşa!
Senin yolundan sapmamaya özen gösteririm.
Ama ne yazık ki arada yoldan çıkar;
Küfre dadanır, bazen kalp kırarım.
İnkar etmiyorum, inan halime çok acıyorum.
Günahlarımın sayısı çok, yaklaştı kıyamet.
Kabul ediyorum her şeyimle, beni n’olur affet!
Ne olur okuyucu ömrünce etme gıybet.
Yoksa olur cehennem, olmaz mekanın cennet!
Kayıt Tarihi : 16.5.2010 04:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!