Cennet Şiiri - Çizgili Mavi

Sende,
yalnız benim bildiğim derin bir “ah” var,
Bende,
sana dair pinhan bir sevdaa!
Var oluş sancısı çekerken içimizde yetim bir aşk,
Biz mahkumuz öksüz kalmaya, yok olmaya...

Hayat işte neylersin be sevdaam,
Neylersin ki söz geçmiyor gönüle de, kadere de!
Kader deyip geçmesi var aslında, geçip gitmesi var bu sevdadan
Ama...
Ben seni kime emanet edip de göçeyim bu dünyadan?
Sen beni kimlere bırakıp gideceksin bu sevdadan?

Bende,
İlanı yasak bir aşk var,
Bana gelen tüm yollar kapalı sende...
Geldiğimiz kadar tüm menzil, ötesi yok!
“Üstelik” yok bu sevdaanın dönüş yolu da!
Gelebildiğimiz kadar biz,
Yanabildiğimiz kadar varız...
“Sen sus ikimiz dinleyelim” öğüdü heybemizde!
Ne bir adım gelebiliriz artık,
Ne dönebiliriz bir adım geriye.
Ne konuşabilir; ne susabiliriz!
Oysa
Susabildiğimiz kadar aydınlıktayız,
bu karanlık; bu kör kuyularda!

Sevdaam,
Bende sana verecek tek şey hüsran,
Senin bana yadigarın kalacak keşkeler...
Bir gün mutlaka kavuşacak ellerimiz...
Biz dünya gözüyle gördük birbirimizi,
Ne fark eder vuslatın dünyası!
Öleceğiz elbet bir gün...
Ve kurtulacağız o gün, boğulmaktan!
Kavuşacağız,
O “cennet” gözlerinden öpeceğim...
O “yeşil” gözlerinde bulacağım, cenneti!

Adın geçmeyen ama adına yazdığım,
Adından bile sakındığım tüm şiirlerimi
Okuyacağım...
Bir gün mutlaka,
okuyacağım...
Adını haykıra haykıra.