Cennet Şiiri - Ali Akça

Razı olmadım dünya hayatına,
Önem vermedim katına, yatına,
Cezbetmedi beni değersiz “meta”,
Çalıştım hiç ölmeyecekmiş gibi.

Yüreğimde iman dolu bol dua…
İçimden yakardım durmadan O’na,
Güzel bir ahlak yeşerttim daima,
Yaşadım güzelliği, cesareti.

Kalp patlaması, bilinç kapanması,
Ne yanma, yırtılma, kas çırpınması,
Ömrün vadesi dolup yetiverdi,
Bir melek bana sevinç müjdeledi

İlkin bir dinginlik hissi sakince,
Hafifden canımı aldı temizce,
Yükseldi beyaz kanatlarda ruhum,
Yaşadım gönülden teslimiyeti.

Ruhum çıktı tahtın gölgesine,
Kurulmuşum cennetin zirvesine,
Buzlu memba şarabı kadehine,
Orada tattım her türlü nimeti.

Lezzetli, doyumsuz, tarifsiz tadı,
Teni ipek hepsinin huri adı,
Sevip sevip mutlu etmek maksadı,
Baş köşede kuş sütünün lezzeti.

Tenleri zümrüt rengi, inci bezeli,
Çarpıldım dostlar onlarla gezeli,
Çok mutluyum ben bu nefsi ezeli,
Sakın uzakta sanmayın cenneti.

İnan doyulmaz gündüz gecesine,
Girer saf,saf kısmetmiş nicesine,
Kabuller başladı İrem bahçesine,
Ziyan etmeyenlere merhameti.

Akıyor süzülmüş baldan ırmaklar,
Üstlerinde bembeyaz inci konaklar,
Nimetleri bol bol; sebil sebil akar,
İnsan dürüst, kalpte olmalı niyeti.

Bağışlanmışım rahmetiyle bir kere
Anladım ebedi içeceğim kana kana
Helal hoş, yemeliyim, sonsuz açık büfe
Açık kapıları sana bana Adn cenneti.

Bakıp dertlenip öyle uzakta durma! ..
Çıra olup yanıp tutuşsan bile,
Şiddetli azapta, çılgın ateşte,
Gördü inkar edenler kıyameti.

Yürekte hiç yer bırakma nefrete,
Yaradandan bir kez olsun af dile,
İğne deliğinden geçince deve,
Muhakkak gireceksin sen cennete.