Cehennem Şiiri - Ali Akça

Yığıp, biriktirirken onca malı,
Dilerdim sadece O’nla olmalı,
Sanmıştım çok seviyorum Allah’ı,
Dalıp giderken dünya hayatına,

Nefsin nankör oyununa geldim,
Hırsıma yeni çılgınlıklar ekledim,
Çil, çil altınları; parayı yedim,
Dünya malını aşırı severdim

Küfrün öncüsü asla olmasam da,
Geçici menfaate hiç inanmasam da,
Sapıtan aklıma hiç uymasam da,
Yine de günahlar işte masamda.

Zamanın ruhunu eritemedim,
Kaybolup içinde ben yitemedim.
Hata bende kimlere sitem edim,
Haksızlığı var güçle itemedim.

Felaket hışımla çıkarak geldi,
Dayanılmaz bir azap müjdelendi,
Azrail melek hemen çıkageldi,
Karşınızda ölüm meleği dedi.

Bir çırpıda kapanıverdi kabir,
Sonra ziyaretçim münker-nekir'di,
Kul hakları, ha bin yenilmiş, ha bir.
Kabir hesabını ortaya serdi,

Yedi kapının biri, daldık içeriye,
İtilip kakıldık cehennem ateşine,
Zebânî, buyur etti cehenneme,
Tadıyorum yangınların azabını.

Ateşi, alevi, cayır cayır yanar,
Devamlı, şiddetli, kaynar sular,
Dev gibi azgın azgın dalgalar,
Gezerken telaşı orada gördüm.

Bir çırpıda kalbime ulaşıyor,
Derisi yandıkça, insan şaşıyor,
Yanık yanık inleyen kara yüzler,
Gümüş, mücevher hepsi eridiler.

Ölüm istersin ölünmez, kolay değil,
Yürek acısı sarf etmediğim mallar,
Soysam bile kalbimden korkuları,
Tepeden tırnağa bir azap kaplar.

Neylersin oğulu, kadını, malı,
Allaha inanıp, O’na kanmalı,
Yaşarken iyilik için yanmalı,
Sarıp kuşattı beni alay ettiklerim.

Çaresi yok, bulunmaz kurtarıcı,
Ne gümüş yığını, ne ton ton altın,
Ameller bomboşmuş, ziyan ve acı,
Demek ki sonuymuş saltanatın

Bocalarken acıyla sersem sersem,
Eğer iğne deliğinden geçersem,
Cennete davetmiş bu meğersem,
Sonunda cennete gireceğim ben.