Cennet Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yine kelebekleştin gözümde,
senleşmiş çiçeklere konarak,
sen sen yanıp söndü yaldızların körpe kanatlarında,
kanatların ipekleri andırdı, ipekler seni,
çiçekten çiçeğe uçuşunu izlerken görmeni isterdim
beni.

Büyülenip duruyorum
sabahlardan akşamlara, akşamlardan sabahlara kadar,
her yerde, her şeyde seni görerek,
seni bularak,
seni koklayıp seni duyarak,
içim istediği kadar döküp dursun gözyaşlarını,
dışım
şen-şakrak.

Denizi okşayışım bunun için, rüzgar yerine,
rüzgara kulak verişim bun için,
bulutların gözlerimi götürüşü,
ruhumun ötede-beride dolanışı,
bunun için dilimdeki yağmur lezzeti,
karasevdamın cehenneminde ancak böyle bulabiliyorum
cenneti.

(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 37-38/100)