Garip dedenin torunu mazlumun dostu yezit'in düşmanı.
kimi sevdiysek olmadı
bu hayatta hep birşeyler eksik kaldı
zamandan yoksunduk
Sevgiyede biraz muzdarip
keşke demeyede mahkum
biziz eksiklik
Kandırmak
Başlarda küçük sözlerle Sonra
Bir roman en sonda destan olur anlatılır.
Önemli olan kandırmak değil
Kandırılmak
Derin hançer yarasıdır
Özlemek...
İçinizde Fırtınalar kopar ya
Tamda böyle birşey
Özlemek
Bir dakikalığınada olsa sesini duyabilmek
Sonkez olsada
Adalet
Varlığı huzur tınısı,
yokluğu katil kokusu,
sonuçta hepsi insan dokusu,
hatada yapar kahrolası,
Adalet
Altay da bir çoban olaydım
Elleri nasırlı bir çocuk doğaydım
Bir kara tekeye dostluk edeydim
Toprağıma kul köle gideydim
Şimdi vezir olmuşum kime ne
Dostlarım birer akbabadır görene
boşluk,
herkesin sonu aslında
durdurulmuş bir zamanda
insan ruhuna çöken bir zorluk
varık içindeki görünmeyen yokluk
teni yakan bu soğukluk
Gözlerime mihr çekiyorken kaybettiğim yıllar
Gönlüme kement vuruyorken yitip giden anılar
Ufka yürüyorken gençliğim çürüyorken etlerim
Neredeydin diye soruyorken sorgu meleklerim
Boylu boyunca uzanan mavilikleri seyreyledim
Bilinmez bir akşamın ufkundayım
Etrafımda amansız bir sessizlik hakim
Dostlar yok kimse yok neredeyim kiminleyim
bilinmez bir akşamın son demindeyim
Her bir tarafım kuşatılmış gizlice bakan gözlerle
Durdurun boşa akan şu zamanı durdurun
İster gözyaşı ister bir buseyle durdurun
İçinizde büyükçe boşluklar yaratmadan
Esen şu hazan rüzgarlarını bir durdurun
Bu rüzgar Sonsuzluk gibi lezzetli bilirim
Kalu beladan beridir ki yerim içerim
Ey Azam Dilberin nefesindeyim
Gözden uzak gönülde Kadireyim
Yar-ı meskeninde figaneyim
Gönül yolunda miskinim
Ey Kadir Duvağını kaldır bir kere !
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!