kırlangıç çıglıgı sesimle
son söyleyişim bu türküyü
sana ve senden öteye
bu tutkuyla son bakışım
iki gözüm.....
bu kente bu kentin benden
yavaş yavaş çürüyen bir günceye
bütün diriligini veriyorum
renklerim elyordamı
renklerim tan yeri
bakışım feri kaybolmamış ışıkla
beraber
sen içimde ki suç unsuru
beklemenin en güzel halisin
gelmeyeceksen....
yükünü tutmuş bir buluta gülümse
bir yar nasıl sevilir bilir misin
ölesiye mi.....
ya ölüm nedir bilir misin?
korkar mısın ondan?
verirmisin,canını
düşermisin yarin bir nefesine
ne günlerdi:....
utandıracagız diye geceleri
aç karnına sabahlamak...
melodisi düşmüş türküler gibi
dizelere savrulmak
yalın,çırılçıplak
yetmedi degil mi?
aldıkların hayattan.
jelatinli şeker tadını
nasıl söküp attın damagından
kandırdın.....
kimsesiz bir acının eşigine
tünemiş
ölümün yanlış kanatları
şimdi nasıl yok sayarım sizi
nasıl geçerim gülüşünüzden
''nedendir sevince kırgınlıgımız neden''
çünkü eksilmedi hiç hüzün penceremizden
perde arkası yanlızlıklarla dolduk
kaldırım üstü gözyaşlarımızla oyalanırken
-
Zeynep Seda Yüzügür
Tüm Yorumlarduygularını çok iyi dile getirmiş bir şair bence.o satırları okurken insan gerçekten kayboluyor şiirin içinde oralarda buluyor kendini.yüreğine sağlık,kalemine sağlık......yaşamından şiir,sevgi hiç eeksik olmasın.....