Cenaze arabası Şiiri - Bilal İlhami Köksal

Uykusuzluğumu sarıp sarmalıyor yorgun bir yorgan
Gece olsa gerek hafif aralı bir pencereden içeri sızan
Bir yandan çok bahtsızım
Cenaze arabalarını kullananlar gibi
Hadi becerebilirsen ölümü düşünme
Ya da nasıl gülebilirsin en sevdiğin fıkra gelince
Eşe dosta çalınmış fiyakalı bir korna kıvamı ama nerde
Hatalı bir sollama gelir içinden sol yanın ezikler içinde
Evet şanslıyım
Çünkü burdayım içimdeki senle
Koskoca istanbula tepeden bakmaktayım
İsmini kalınca harflerle bağırmaktayım
Radyoya pil almadım nice zamandır
Hani sesim güzel ya hep ona sığınmaktayım
Ve hala sana ayakta kalamayan
Beli iki büklüm
İtalik kelimeler saklamaktayım
Eğer bu gecede gelmezsen bilesin ben hala
Kendi kullandığı araçta kendisinin cesedini taşıyan
Bir adam tanımaktayım