Cemremin Gözlerinde Yaktım Seni Kar

CİHAT'a MEKTUPLAR
CEMREM'in GÖZLERİNDE YAKTIM SENİ KAR

Kayboldum kendi içimde,seyirlik ömür Eylül'ümde,
Saatin beşine kar düşünce, avuçlarımla kucaklayıp sıyırdım.
Manastırlarımda erittim çağa doluşmuş çığları,
Çığlarla yıktım manastırların kalınlaşmış duvarlarını.
Kasvetli dağlardan zincirler söküp aldım,
Kırdım orta yerinden bir Eylül akşamı.
Hudutları savurdum,şu gördüğün ellerimle,
Diclenin orta yerinde, Cemreme değen Firavun'dan kalma göze,
Gözlerinin de çizgilerine diktim kızılcık ağaçlarımı,
Dört iklimimde okuttum zemherinin selasını.
Ucu yanık toprakların,boğazına kurdum al canımdan gerdanlığı,
Ey Cemrem.
Salın,salın da güneşin saçları ayaklarına uzansın.
Ömrüme devrimini vuran kar utansın.
Seni düşürmem toprağa,
Yeşil oba pınarlarımda suya kanar çiçeklerim,
Kimse bilmez yüz yıllık esaretliklerini,
Bir kuytuda bırakıp, çekipde aldım urganlar atıp.
Dudaklarımdan düşen can suyumu, sen nereden bileceksin?
Ve sende kehribar taşlı şiirlerim ne arar,kar?
Ve yeleleri eser kokusu çıka gelir atlarım.
Ve bu nallarda Cemremin sesi var,
Dünyamın yeşil gözlerinde ahını yakarım.
Parmak uçlarıma değdiğinde sevmiştim oysa seni kar,
Kartopunun beyazlığında yağarken usulca,
İçine kon diye gönlümü altına sermiştim.
Ansızın haber vermeden gelişin yok mu?
Çakmak taşlarınla yüzümü kanatışın,
Taze urbalarımı bayramlık askımda yırtışın,
Koştum ardın sıra,seni bulsam çıkmazsın sabaha,
Amma velakin rastladım sırrında sırrına İnşirahta
Dayadım dizimi,dizimde neki ruhumda ki beni,
Yüreğimin göz ucuyla seyrine daldım bir Eylül'ün sabahında.
Kibrimi getirip baştan aşağa,kalbimin tandırında yakarken ben,
İşte tam o vakit sende vardın,gözlerinden tanıdım.
Vicdanın buz bağlamasa kırağ olup düşmezdin Cemrem'e.
Benimde al canıma düşüpte yakmazdın kar.
Bu yaralar tuz olsa kabuk bağlar mı ah keşke bilsem.
Cemremin yıldızlarında buzların ne arar?
Yazın koynunda, âlâmeti nedir kışın
Hasmınım bundan keyli kar
Cemrem'in gözlerinde yaktım seni kar...
Songül Canbaz Kaya
20.12.2024