Cemreler Şiiri - Alper Kürük

Kasımın yüz beşinde art ardına cemreler
Hava, su ve toprağa düşmekte birer birer.

Önce semaya düşüp ısındırır havayı
Sırasıyla suları ve de en son karayı.

Isındıkça canlanır kuş, balık, bitki, böcek
Canlansın ki bahar, yaz mevsimleri gelecek.

Bir de cemre düşseydi şu buz tutmuş aşklara
Isınan gönüllerde şifa bulurdu yara...

Aşkın koru kanlara düşünce kaynar kanlar
Kanatsız kuşa benzer sevilince insanlar...

Ta doğuştan gönlüne cemre düşenlerdenim
TANRI yaratığına bitmez sevgim var benim...