Cemreler Şiiri - Adnan Ünal

Tabiatım olmuştun sen benim,
Islandığım zaman yağmurum,
Üşüdüğümde güneşim,
Hayattaki tek eşim,
Sendin......

Bilirsin,cemreler düşer ya toprağa,
Sende bana öylesine düşmüştün,
Önce aklıma,sonra kafama,
En sonda kalp otağıma düşen;
Sendin.....

Bana hayat verdin,can verdin,
Yaşama sevincimi ikiye katladın,
Kendimi bereketli bir toprak gibi,
Görüyor,düşünüyordum,sebebi;
Sendin....

Sonra birden ne olduysa cemrelere,
Ansızın gitti benden,yok oldular,
Önce aklımdan,sonra kafamdan,
En sonda kalp otağımdan,
O giden kıymetimi bilemeyen,
Evet,o kişide sendin.