Cemre düşleri... Şiiri - Hasan Belek 2

​Havaya düşünce, ilk cemre, bir şan,
Isınır yavaşça, uyuyan her can,
Unutur ayazı, dağ, tepe, umman,
Tabiat yeniden, canlanır sonda.

​Sulara inince, ikinci cemre,
Nehirler coşkuyla, girer bir devre,
Balıklar oynaşır, dön döne çevre,
Mavi bir sevdaya, boyanır sonda.

​Toprağa düşünce, üçüncü müjde,
Filizler boy verir, en taze gözde,
Hayat başlar artık, o kuru özde,
Asi rüzgâr bile, uslanır sonda.

​Cıvıldar serçeler, yüksek dallarda,
Hayat türküsü var, akan sellerde,
Bahar kokusu var, esen yellerde,
Sessizlik bir sesle, seslenir sonda.

​Açılır papatya, menekşe, sümbül,
Dallarında öter, en güzel bülbül,
Gelin tacı gibi, bezenir her gül,
Yeryüzü yeşille, bezenir sonda.

​İnsanın içine, bir umut dolar,
Sevgiyle yeşerir, kurumuş kollar,
Mutluluk getirir, aşılan yollar,
Yorgun ruh yepyeni, güçlenir sonda.

​Dağların ardında, erir beyaz kar,
Ovalara yayılır, o güzel bahar,
Gönülde ne keder, ne de bir efkâr,
Bütün gam kasavet, arınır sonda.

​Kul Hasan bir düş ki, Yaradan sunmuş,
Kâinatı renge, sevgiyle yunmuş,
Kötünün yerine, iyilik konmuş,
İyiler bu düşle, korunur sonda...

Hasan Belek
02 Ekim 25 Paris

BAHARI BEKLEYEN...

​Demir gibi soğuk bir gökyüzü altında
bekliyordu toprak.
Çatlamış, yorgun ve bilge.
Kış,
paslı bir hançer gibi saplanmıştı böğrüne.

Ağaçlar,
göğe uzanan kara birer iskelet,
dalları yalvarıyordu bulutlara
sessiz,
yapraksız,
umarsız.
​Sonra bir fısıltı duyuldu uzaklardan,
ılık bir nefes gibi dokundu en yüksekteki dala.

Bu,
havaya düşen ilk cemrenin ayak sesiydi, dostum.
Görünmez bir elin şefkatiydi.
Ve demir gökyüzü
ağır ağır,
mavileşmeye başladı yeniden.

​Sular uyandı sonra.
Buzdan zincirlerini kırdı dereler öfkeyle.
Coşkun bir zafer türküsü söyleyerek
koştular denize.

Deniz ki,
engin bir yürek gibi
kabardı, soluk alıp verdi.
Balıklar gümüşi bir ordu gibi geçti derinlerden.
​Ve en sonunda toprak...
o sabırlı ana.

Isındı,
gevşedi
ve avuçlarındaki tohumlara fısıldadı: “Vakit tamamdır.”
Bir karıncanın telaşı başladı dünyada,
bir uğur böceğinin kanadındaki benekler parladı güneşte.

İnsanlar,
ah, benim güzel, yorgun insanlarım,
yüzlerini güneşe döndüler.
Fabrika bacaları bile
daha bir başka tüttü,
daha bir bahar.

​Çünkü biliriz, dostum,
her kışın içinde yenilmez bir bahar saklıdır.
Her şerrin karşısında bir hayır tomurcuğu.

Zıddıyla var etmektir hayatı,
en büyük sanatı Yaradan'ın.
Ve biz,
iyiliği seçenler, umudu bekleyenler,
biliriz ki
o büyük aydınlık,
o muzaffer bahar
mutlaka ama mutlaka
gelecektir...

Hasan Belek
02 Ekim 25 Paris