Cemre Şiiri - Tevfik Mengüllüoğlu

Cemre düşer toprağa
Isınır toprak, patlar tomurcuklar bir bir...
Gök gürler, yağmur oluk oluk boşalır,
Cemreyle bütünleşip
Usul usul
Bir ceylanın kalbine damlar
Ceylan doğrulur...
Bir ağıt kopar gökyüzünden
Doğrulur toprağın altındakiler
Yakarlar güneşi
Toprakta filiz açar
Çocukların kalbinde, gençlerin yüreğinde,
Dudaklarında, Türkülerinde
Dört köşesinde Vatanın
İlk baharın toprağa ılk düşen cemresiydi Yusuf
Sevdasının tohumlarını
Kalplerinin derinliklerine
Düşürdü Vatanın
Yalnızlığı ona ulaşamayacak kadar
Çaresizdi...