Cemre Şiiri - Erol Dal

Yaşlanmak kapladığında benliğimi,
Gecelerden geceye bakarım.
Parlayanlardan da Ay'a
yıldız olmasa bile, aydınlatır beni.
El yordamı dedikleri hafif ışığı vuruken alnıma.
Karanlıklarda bırakmadığı için dua ederim.
Sonra hezeyanlar çıkar
Bir bir yoklar bedenimi.
Hezeyanlaımda ki heyecanı
siler giderim.
Ay ışığında yazarım, rahlem bir çakıl taşı.
Irmaklar sağolsun,
tükenmez kalemim.
...
Tan ağarırken uyurum.
Düşler görürüm
Düşlerki, yağmur misali.
Islatır bedenimi.
...
Sonra, sabah olur.
Cemre vakitleri geldiğinde.
Çiği yemiş bir nane özünde.
Elim, ilk sigarayı bulur.
Med cezir dedikleri bu olsa gerek.
Gidip gelen, hayaller.
.......
Sonra,
Uyurum yeniden.