Çember Şiiri - Cihan Tarık Acandeğir 2

Her geçen gün biraz daha alışıyor insan..
Geçmişinden kopmak zorluyor her an.
Hemen bir dünya yaratıp sıkışmalı içinde.
Çıkartamadım kimseyi çemberin dışına...
Biraz saklambaç oynarken ki gibi..
Arkamı döndüğümde kimsenin olmadığını görerek..
Ve görmeden tüm saklananları
Bana ait olan kaleyi terk etmeye korkarak biraz..
Biraz çocukça belki zaman..
Bir seksek oyunu mesela
Doğru taşı doğru kareye atıp
O karenin üzerinden atlamak bazen..
Biraz genç belki zarar.
Toy ve vurdumduymaz.
Bu kadar savaşa hazır değil ama
Savaşmadan olmayacağını bilen bir düzeyde..
Orta yaş sendromu gibi hayaller.
Ne vazgeçmiş ne de kabullenmiş.
Hem uyuyor herkese
Hemde uyduruyor her kez de..
Her dün biraz bugünü anlatıyor aslında..
Her gün dünden kalan bir armağan.
Hem bir dünyayı yıkıp hemde yaratmak zorunda insan..
Çemberin içine koyacak kimseyi bulamadan...