Yalnızlık zindanında muhtaçtım aydınlığa
Hafızama seslendim: Geçmişten ışık getir
Gece derin sulardan ulaşmış gibi sığa
Bir ferahlık sandım ki gönlümü genişletir
Çevirdim gözlerimi toprak olmuş geçmişe
Aydınlık köle olmuş hüküm karanlıklarda
Dinginliği linç etmiş nice asi endişe
Çarmıha çivilenmiş huzur, hayal art arda
Altında kaldım sanki hüsranlardan bir çığın
Yapboz gibi dağıldı tebessümü ışığın
Soğumuş pişmanlıklar örttü üstümü tek tek
Anladım ki beyhude deşmek hatıraları
Ferah bir nefes almak mümkün görünmüyor pek
Zamanın çemberinden çıkmadıkça dışarı
(2011)
Zeynel KudayKayıt Tarihi : 2.4.2011 16:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Altında kaldım sanki hüsranlardan bir çığın
Yapboz gibi dağıldı tebessümü ışığın
Orijinal sonelerde ikinci kıtanın kafiye örgüsü abba şeklindedir ama Türk şairler bu anlamda serbest hareket etmişlerdir. Tıpkı bu şiirde olduğu gibi.
Şiirin teknik kısmı bir kenara, duygusu ile yüreğe dokunan bir şiir. Şairi ve seçici kurul üyelerini kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (9)