Şu dünyaya gelen herkes ölür de
Şehit ölmez diye hüküm verilmiş
Yapılan her türlü eser kalır da
İnsan kalmaz diye hüküm verilmiş
Öksüzü, yetimi ezen kişiden
İBRAHİM BEKLER
Naif bir insandır, sabır der bekler.
Peteklerde tatlı, baldır hocamız.
Güzellik üstüne, güzellik ekler.
Gönüllerde açan, güldür hocamız.
Ambargo tehdidiyle parmağını sallayıp
Ekonomiyle korku salmak isteyenler var
Her nerede, ne zaman güya fırsat kollayıp
Yapılan her işe suç bulmak isteyenler var
Yurdumu atlaslardan silmek isteyenler var
Mini eteğini birazcık daha
Kaldırıver kıçın görünsün kızım
Kılıçtan çok keskin sözlerim aha
Edep sende nasıl barınsın kızım
Büyüğüne karşı saygı yok sende
Nisan geldi farklı bizim oralar
Bilmiyorsan nasıl bana sor şimdi
Uykusundan uyandı bu sıralar
Çiçek açtı dallar beyaz mor şimdi
Yavaş yavaş ısınıyor havalar
Tüm mevsimlerimi kışa çevirdin
İlkbaharım, yazım, güzüm yok Leyla
Bu aşkı kökünden yere devirdin
Tekrar kaldırmaya lüzum yok Leyla
Sen değilsin benim bu derdi çeken
Sana derim sözüm sanadır bacım
Vücudunu açmak moda mı şimdi
Yıllar geçse bile bitmez ki acım
Hep zehirler saçmak moda mı şimdi
Gram kalmamış ki şükür, sabırdan
Uzaklardan gelecek birini mi beklersin
Gece gündüz yollara bakışların nedendir
Yüreğine gam dolu bulutları yüklersin
Yağmur gibi gözyaşı döküşlerin nedendir
Bahar ayları bile güller gibi solarsın
Cehaletle uğraşıp topluma hep yön verir.
Bilgin ile aydınlat yolumuzu öğretmenim.
Hiçbir kimse ayırmaz, her insanı bir görür.
Eşsiz sevginle doldur solumu öğretmenim.
Yurdun her bölgesine gitmek için can atar.
Yaşlanıp el, ayak tutmadığında.
Anne ve babana bakanlardan ol.
Evlerde ocaklar tütmediğinde.
Gariplere sahip çıkanlardan ol.
Onlara hiç bir an öf dahi deme.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!