Nefsimin esiri oldum, Başka düşmana ne gerek. Günaha nefsimle girdim. Cine, şeytana ne gerek.
Gözden geçirdim ben beni, Dost evde buldum kendimi. Olursan gönül zengini, Paraya ve pula ne gerek.
Hakk’a yönel ipte özü, Açılırsa gönül gözü, Göz söyler en güzel sözü. Ağızda dile ne gerek.
Gelirken sesi ta Kafkaslar, Altaylar ötesinden,
Vakur bir taş daha kaydı, şanlı Türklük kalesinden.
Öyle düştü ki! yaktı tüm ülkücülerin bağrını.
Uçmaya vardı. Görmeden ülküsünün baharını.
Bu ideal uğruna ezileceğim, horlanacağım,
Belki bir gün zindanlara atılacağım.
İşkence odalarında, kan fışkıran ayaklarımla,
Yalın ayak tuzlar üzerinde yürüyeceğim.
Ama yine Hakk’ı tutup, Hakk’ı kaldıracağım.
Hakk’a tapıp, Hakk için bağıracağım.
Güya yaşıyorum şu dağların ardında.
İçim, ebedi bir kin dolu, nefret dolu.
Acıyla ezilen şu gönlümüm ortasında,
Bin yıllık anayurda özlem, hasret dolu.
Ezilerek Moskof ayakları altında
Sen halklar dersin,
Ben derim, milletim millet.
Sen, Vietnam’dan, Küba’dan bahsedersin.
Ben, Kırım’dan, Kerkük’ten.
Sen, benden olamazsın olamaz.
Ey fakir edebiyatı yapan kabadayı,
Robert Kolejinde okuyan sen değil misin?
Benim köylüm bulamıyorken bir tek lokmayı,
Her gün ağzında viski kokan sen değil misin?
Şehir şehir, köy köy, yalan söyleye söyleye,
Bu gün, bin dokuz yüz kırk dördün üç mayısı,
Türk milliyetçilerinin şahlandığı gün.
Bu gün, yurtta oynanan oyunlara karşı,
Türk’ün kutsal bir ülküde toplandığı gün.
Bu gün, gaflet uykusunda uyurken herkes,
Büyük ülkü yolu, aydınlık yolu.
Kıracaktır hain olan her kolu.
İster doğulu ol, ister batılı,
Düşünme sen, ülkücü ol kardeşim.
Türklüktür bizim kutsal meşalemiz.
Alıp Kalemi olmuş şair, Yazıyor Yunanlıya şiir. Milletime olursa zehir, Sosyal adalete yuh olsun
Tunceli, Müslüman Tunceli, Estirmeyiz komünist yeli, Uzanırsa komünizme eli, Karma hükümete yuh olsun.
Ezilir ülkücü talebe, Hükümet kızıllara gebe, Komünizmi bu mekteplere, Sokan siyasete yuh olsun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!