SEN nasıl bir güce sahipsin?
Nasıl yok ediyorsun kederleri?
Nasıl çeviriyorsun mutlu bir güne?
Acımasız kan damlatan geceleri.
Hep mutluluğu yansıtıyor gözlerin.
Ayrıldığımızda.
Bana ait ne varsa.
Attın içinden.
Ben beceremedim.
İçinde SEN olan acıları.
Sevgiyi,acıyı,hüznü yudumladığım yıllar,
Aşkı anlatan...
Kırık dizelerdi şiirlerim.
Bölük bölük yazardık aşkı sevgiyi.
Yaşamıyla,güzelliğiyle,kavgasıyla,
Neden sen ve ben...
Bitiremedik gitti bu aşkı?
Bölüşüyoruz halâ geceleri.
Düşleri,acıları,mutsuz günleri.
Kırlardan topladığımız o çiçekleri,
Bunca yıl geçti...
Bir kadın,hüznün bir yerinde,
Ağlıyordu bir şarkı melodileriyle.
Gökyüzünden güneşini çaldılar.
Sıcacık kalp toprağında yeşeren,
Değerli aşk çiçeğini kopardılar.
Bu gün ölüm varsa kaderimde,
Ölürüm bende.
Sağ kalıp da Dünya'ya kazık mı olacağım.
Ölüm yazılmasaydı insan kaderine,
Tanrının sevdiği peygamberler ölür müydü?
Hani ikimiz yemin etmiştik.
Ayrılmayacaktık ölene kadar.
Sen,ben bağlılık sözü vermiştik.
Birimiz mezara girene kadar.
Yıllar geçtikçe aşkımız bitti.
Gittin
Gözlerimiz kaçamak bakarken
B i r b i r l e r i n e
Ellerimiz son defa dokundu
T i t r e y e r e k
Yıllarca kalacak olan aklımdaki
Sen,yağmurla gelen kadın.
Verme acıyı,hüznü.
Senin için duyduğum aşk.
Başka birine gitmesin.
Ölümden zor ve acıdır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!