Yak yüzümü kızgın güneş
Buruk hüzünleri koy içime
Düden akarken denize
Gökyüzünün çatısı yıldızlar
Sularla sevişşin yine
Bir şiirimi okudum sonuna kadar.
Hayret! ..Hiç şaşırmadan.
Sonra,gözlerimi kapadım uzun uzun.
Gelirken dikkatimi çeken.
Ağaçlardaki elma çiçeklerine taktım.
Seni ilk gördüğümde.
İçime düştü aşk.
Aldı aklımı başımdan.
Bu da yetmezmiş gibi.
Yudum yudum içirdi zehri.
Bardaktan boşalırcasına yağdı yağmur.
Söylemiştim sen kimseyi sevemezsin.
Taş taşıyorsun çünkü kalp yerine.
Az mı koştum arkandan günlerce peşisıra.
Sevginin ışığını hiç göremedim yüzünde.
Bu gece yıldızlar çok belirgin.
Pırıl pırıl aydınlık gökyüzü.
Hep birlikte bulutları kovmuşlar.
Sanki yaranmak istercesine,
İkimize göz kırpıyorlar.
Gözlerin yeşil yeşil
Dudağını süzüşlerin
Haciz kalır dünyam
Yıkar beni düşlerim
Dökülür çoğu zaman
Artık kuşlar uçmuyor.
Ne yerlerde ne gökte.
Koku doku kalmadı.
Çiçekler hepsi sahte.
Sevenlerin içi kof.
Sen.
İnanmıyorsun aşka.
Ben aşk adamı.
Sen gerçeği yaşıyorsun.
Ben düşleri.
Sen tapıyorsun Tanrı'ya,
Yağmurla yıkanıyor yollar.
Gökyüzündeki okyanusu kesmişler.
Bir denizin dibi gibi,
Görünmüyor asfaltın üstü.
Bir annenin çocuğunu sever gibi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!