Cemaat Tamam İmam Rezil

Ne sokaklarında insan var, ne sokak var bu şehirlerinde
üstünde yürüyen ceset, bedenler var! İçleri boş...
Tepem de dikilme bir fener gibi, sersem olup bırakılan avare
akıl mı var! Bıraktın mı? Yürek bitmiş, ortalık kaynıyor!
Her köşesi sapa,
günahlar yürüyor. Sevaplar azapta, adam bitmiş!
Adam yok, kadın yok! Doğrunun kılı incedir.
İnceden süzme biraz bellidir, biraz da anadan üryan bilmelidir;
gelmedik Roma'dan biz, siz Paris'ten,
Anadolu'yu ne çabuk bitirdik! Ruh'unu öldürdük Çanakkale'nin.
Elin cebinde neden rahat durmuyor! Neyin buluntusu bu?
Bozulmuş güneşten ülke kaynıyor.
Tepem de dikilme! Bozuğum bugün, bozarım havasını şehirlerin
Üçe beşe saymam, satarım anasını bu vicdan yarasının
Yetti be! .. Yollusunun yoluna sayarım üçer beşer!
Geçmişi ona yeter gelecek bana...
Tut ki elimde kelepçe, düşlerim vuruldu. Dökmeden denize gözlerimi
sürülmeden Fizan'a bir ceset oldum. Tut ki mezarım belli değil!
Melekler okudu sen okumadın! Tut ki sen bir rezil, bir istisnasın
Her satır senle dolu, cemaat tamam, namaz eyvallah!
İmamda iş yok, imam bozdu her işi, imam boktan. Niyet belli.
Ne sokaklarında insan var, ne sokak var şehirlerinde
Ne mezarda ruh kaldı, ne mezar kazılacak bir ülke.
Hani parayı yağmaladın tamam! Şerefe, namusa neden dokundun?
Hangi şerrin dölünden düşme, şaşarda yapar bu işleri.