Cem Öğsüz Şiirleri - Şair Cem Öğsüz

Tanrıça,
Kalbine küçük bir dokunuş sadece yaptığım
Kim bilir belki de sen olursun yalnız taptığım
Hayatımda bazen sevmek için ağıt yaktığım
Gözlerim sende kalsın almayayım baktığım,

Son baharda sanki yere düşen yapraktın
Sevgim üzerine atılan serpilmiş topraktın
Sevmeyeceğin bu kalbi dağıtıp yıprattın
Çok mu? Zordu sevip de gönülde kalmak

Mani olamadık Rüzgar sevgimizi savurdu

Sevdiğim kadar şimdi uzaktasın
Dilimden hiç düşmez dudakta sın
Aşkımdan uzak derin tuzakta sın
Gönlümde değil hangi bucakta sın

Her şey gözlerinde ki karanlıkta saklı

Uzaktayım şimdi neredeyim bilmiyorum
Ruhum hala benimle ama yüreğim sensiz
Kalabalıkta yalnızlığımda kayboldum artık
Gözden uzaktayım belki ama sende bensiz

Böyle suskunluğun durgun olman neden

Artık gönlüm yorgun sevmediklerimi bile sevmemekten vazgeçtim
Özlemler imin güzel olmasını artık sabırla beklemekten vazgeçtim
Mevsimlerden seni anlatan hatıralardan sevmekten vazgeçtim
Sevdim, korktum beni de aşk ateşin yakmasın diye vazgeçtim

Kırgınlığım yalnız kaderime
Kıymet verme olanın ederine
Ateş oldum yanarım halime
Sessizliğim sadece sevgime

Verildi bana hayatta bu rol

Gönül bahçemde açan kırmızı gülsün
Ne papatya ne karanfil ne sümbül sün
Kıskansın seni çiçekler onlar üzülsün
Benim gönlümde yaşattığım ömürsün

Gecenin karanlığı hala yalnız ve çok toy
Kalbinin bir köşesine ne olur beni de koy
İstersen önce öp biraz sev usulca soy
Gözlerimin içine bak kendini yerime koy

Parlayan bir yıldız gibisin sen benim sensiz bu dünyamda
Fark edilmek için gecenin karanlığına senin hiç ihtiyacın yok
Belki farkındasın belki de değilsin ama sana olan tutkum çok
Sen İçimde sönmeyen bir ışık değil kocaman ateşsin eşin yok

Sesin çıkmaz sadece parlar durursun o alaca gecenin karanlığında

Öyle ce durabilseydim hiç sevmeden

Nerden bileyim ateş gibi yanacağımı

Suyun sürüklediği kırık bir dal gibiyim