31.10.1975 tarihinde Kadıköy’de doğdu. İlk ve ortaokulu burada tamamladıktan sonra Meslek Lisesi Sınavlarını kazanarak 1989 yılında Antalya’da Anadolu Otelcilik ve Turizm Meslek Lisesi’ne girdi ve 1993’te Mutfak Bölümü’nü bitirdi. Ardından 1993-97 yılları arasında Ankara da Gazi Üniversitesi’ne bağlı Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi, Turizm Eğitimi Bölümü, Konaklama İşletmeciliği A.B.Dalı’nda üniversite eğitimini tamamladı. 1989–1999 yılları arasında çeşitli otel, tatil köyü ve turistik tesislerde Kat Hizmetleri, Restaurant ve Bar şeflikleri, animasyon resepsiyon şefliği görevlerinde bulundu. İngilizce ve Almancanın yanı sıra temel düzeyde Rusça bilmektedir.
Askerliğini 2000 yılında Bosna Hersek’te tercüman olarak tamamladı. 1999 -2006 yılları arasında Ümraniye Ticaret Meslek Lisesi’nde meslek dersleri öğretmeni olarak görev yapan Cem KARADENİZ amatör olarak müzikle de ilgilenmektedir.
Görev yaptığı okulunda Edebali Ergin İzci Ocağı nı kurmuş ve bu ocakla birlikte iki yıl boyunca izcilik faaliyetlerini yürütmüştür.
Temmuz ayı başında yedi yıldır aralıksız devam ettirdiği öğretmenlik görevinden ayrılmış ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü bünyesindeki yeni görevine başlamıştır.
Şu sıralar aynı zamanda Kütahya Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Bölümü'nde Yönetim Organizasyon alanında yüksek lisans eğitimi almaktadır.
Şiirleri 2005 yılı içerisinde Ana Dergisi Antolojisinde, Ana Dergisinde ve internet ortamında çeşitli şiir sitelerinde yayınlanmış, buna ek olarak kimi radyo programlarında bazı şiir programlarında katılmıştır.
Ayrıca 2006 yılında 'Beni Bıraktığını Kuyularda Yankılandı Acım' adında ilk şiir kitabı yayınlanmıştır.
Bir süredir Şef Ayhan ÇAĞLI yönetimindeki Üsküdar Kâtibim Türk Müziği Topluluğu’nda korist & solist olarak müzik eğitimi almakta ayrıca yine amatör olarak bağlama çalmaktadır.
Eserleri
Ana Dergisi Antolojisi 2005, 'Beni Sakladığın Kuyularda Yankılandı Acım...' Adlı şiir kitabı
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
-
Lejla Bijedic
Tüm Yorumlarmeraba,umarim beni hatiriliyorsun.
kanitsizmelek