Kadınım..
Aşkı yüklen gel,
Bırak omuzlarıma,
Ben çekerim yükünü,
Sen koluma gir,
Yanımda yürü..
Bir kadının zarâfetli olması için, yarı çıplak olması mı lazım gelir?
Hayır.
Bir kadının en büyük zarâfeti, iffetinden gelir..
(CMK)
Yorucu bir kaç günün ardından, yine elimde kalemim.
Mecalsizce geziyor bomboş bir sayfa üstünde.
Birbirini özleyen iki sevgili gibi, özlemle sarılıyorlar birbirlerine.
Benim, hayatla pençeleşmelerim arasında sıkışıp kalıyorlar adeta.
Sorsan kaleme kağıdı, hayatın yükünü taşıyan bir sevda.
Sorsan kağıda kalemi, o, içi dolu bir dünya.
Çok saçmaladım, çok insanı kırıp döktüm, çok yaraladım, çok yaralandım.
Belki de yaralarımın öfkesiydi insanları kırıp dökmemin sebebi.
Öyle uzak düşler kurmamıştım ki ben.
Şarkılarda kaybetmiştim umudumu, insanlığımı almışlardı içimden.
Bir kurban gerekiyordu her şeye, ben olmuştum.
Bir türlü bitmeyen bir acının son taşıyıcısı, son yokoluşuydum.
Kaybediyorum seni,
Hayatla girdiğim en büyük iddiaydın oysa.
"O benim! " dedim,
"Ellerinden koparırım! " dedi.
Kaybediyorum seni,
Güvendiğim yamaçlarına ayrılık yağdı dağların.
Konuşamıyorum,
Dilim tutulmuş gibi bekliyorum heceleri.
Dile getirmek istediğim,
Ancak getiremediğim bir şeyler var içimde.
Anlatmam lazım,
Atmam lazım bu toz tutmuş düşünceleri aklımdan.
Yağmurun biriktiği çukurlardan ayna yaptım kendime,
Ay ve ben, senin için güzel görünüyoruz bu gece..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!