Cem Erdemir Şiirleri - Şair Cem Erdemir

lerce kere bazen bana
Sustukça içim kaldırmıyor
Fakat sustukça susası varmış
Duvarda arapça yazı
Kendimi iyi hissettiğim bir yer
Balığa su içiriyoruz can çekişirken

Nelere elimi attıysam diyor
Gördüm kırılganlığı
Hangimiz zalim
Hangimiz zulüm
Bilgim yok
Bir hastalık ve şimdi iğrendim

Pencerenin şeklini almış güneş
Limon ağacı kokusu
Diken tek başına dikendir
Limon ağaçlı diken
Merdivenden hafif denize doğru göz alır
Sonra rüzgar alır yüzünü

Bütün herkes sana bakıyor gibi
İğneler dört yandan
Harala gürele
Paran var ve güzel kokuyorsun
Hangi kan emiciyi görsen
Milyon çentik atabilirsin

Yüzeysel olmak en büyük suçtur...
Zaman zaman hep değil.

Öfkesine tapan bir savaşçı mı olacaksın
Karanlık katedralleri yakıp...
Bu evi kurmak istiyor musun ?
Yoksa bu yangının külünde kalmak mı istersin ?
Çünkü damarlarıma takılmış dikenler var
Akan her damla dikenlere sürtüyor

Ne yazık ki vahşi yüreğimde
ölümsüzlük evsiz uyur
Tekrar deneyeceğim
Yarın
Der her der ringe
Jessica ve şeker

Yüz on milyardan sadece birisi
Üreyebilecek kadar hayatta kal
Cıvık mantar kadar önemsiz
Gergedanlardan daha iyisin
Her şeye anlam veren biz
Biz dediğimiz yok

Dostum değişmekten vazgeçtim
Atımı evin, eyerimi aynan, hançerimi battaniyenle
Çünkü bağırıyor...
Beni cephede unuttun diye
Elçiye zeval olmaz şimdi bakıyor gözlerime
Vazgeçirmek için belli

Bana derdini anlatıp
Pazarda geçici
Yaşlı amcanın kemikleri fosil olmuştur
Hala hatırlıyorum
Ağladığımı ona
Yüzeysel ve çiğ