Ölümü düşünüyorum
Sıcak mı ölüm soğuk mu
Aklımdan çıkmıyor
Kurtuluşu yok mu
Neyi tutsam kayboluyor
Kağıt mendil satıyordu
O minik kız çocuğu
Çaresi yok üşüyordu
Yırtılmıştı gocuğu
Sana bir ad arıyorum
Hiç durmadım aradım o anlamı
Öpüldüm sevildim yoruldum
Nice sevgili buldum olmadı
Koynunda uyuduğum bir sensin anne
Yağmurlar yağarken kirpiklerimden
Tren gara doğru koşuyordu
soluk soluğa
Çığlığı ayrılık seslerine karışarak
Ayrılık bir bıçak gibi
Kesiyordu
Tutuşmuş iki eli
yağmur
............vakur
.....................durur her ekimde
her ekimde hürlük düşleri
alır beni
Bir felsefe kitabı okudum mina
Karanlığı
Aydınlığa çevirmenin felsefesi
Ciltli üç yüz küsür yaprak
İlk yüz sayfasını bitirdim nihayet
altını çizdim
bağıra bağıra kalkan bir vapur
boğazdan duman duman kalkan
düşlerin dağılmasına sebep bu mudur
düşlerin dağılmasına duman duman
haydi uyan istanbul...uyandı uykudan
Dudakların
Karanlığıma hürriyet dediği zaman
Elim yüzüm telaştadır
Bir aydınlık yükselir
Dağılır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!