çöktü karanlık kalbime duramadım evlerde
çıksam dışarılara,gezsem tüm ankarayı
çıkarmısın aklımdan yada başarabilsem
düşünmesem seni,çıkarmısın rüyalarımdan
ama çıkma istemem seni rahat rahat
korkmadan,utanmadan görebildiğim tek yer orası
zararda veremessin bana orada
kıramassın kalbimi,incitemessin duygularımı T
unuturmuyum bir gün,gidermisin aklımdan
gülebilirmiyim kalbim acımadan.
gülerim zaten hep ama kimse görmez eni üzülürken
duvarlarla kaplıdır duygularım İstanbul surları gibi
ama keşke sen benim İstanbulum olsaydın
bende senin fatihi,ne güzel olurdu benim için
ama sen sağır ve dilsiz bir cellat
bende idamı heycanla bekleyen bir idam mahkumyum.
Kayıt Tarihi : 18.8.2018 15:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!