Celladına Gülümsemek Şiiri - Davut Eroğlu

Elvedanın sırası geldi yine
Yaşanan sarhoşluktan sıyrılmak kolay mı?
Üç ayda kalbim on üç yerinden vuruldu
Kana bulandı gözlerinin paresi görmüyor musun?
Gönlümdeki kurt, en güzel yerinden yaralandı
Bir daha iyileşir mi bilmem
Suskunluğuma sindi yüz bin kahır
Çığlıkları boğup ellerimle
Ardını dönüp delikanlıca
Beddua dahi etmeden gitmek çok ağır
Durğunluğuma gizlediğim kırgın bir mazi
Dört nala aatların ayakları kırıldı içimde
Biliyorum adım gibi
Biliyorum vurulmak vaktidir şimdi
Sevip, sevilmemek ölüm gibi

Parmak ûçların dokununca parmaklarına
Kaynardı ruhum mahşer yeri
Bakışların kalbime aktığında usulca
İlk kez bakıp mağrur başlı dünyaya
Seni mağlup ettim demiştim
Nereden bilirdim yanılgıları en pahalısını tadacacağımı
Meğer her dokunuş bendime bir sefermiş
Her bakış canımı oklayan gaddar bir nefermiş
Bilemedim, bilemedim
Meğer celladıma gülümsemişim