Çelişkili... Şiiri - Mehmet Akar

Bir ana feryadı var; dört yanı saran,
küçük bir kız çocuğu bataklıkta; çırpındıkça boğulan.
Bir yavrucağız; aç sefil parmaklıklar arkasında
hep ağlayan...

Herkes susmuş, analar, babalar ağlıyor:
'Bırakın onları, onlar benim evlatlarım.'
Bebekler bile katlediliyor insafsızca,
Herkes susmuş, oysa duvarlar bile kanıyor.

Bir gül var yapayalnız, bükmüş boynunu.
Ağlıyor, açmıyor...
Martılar gitmiş dönmeyecekler; demişlerki:
Güneş artık parlamıyor nede ısıtıyor.

Çevreme bakındım: hep aynı asık, korkmuş suratlar.
herkes suskun, yaş gelmiyor gözlerden
ama kan ağlıyor yürekler, duvarlar gibi.

2.
Kuşların sesiyle uyanıyorum sabahları,
birde okula giden çocuk cıvıltıları.
mevsim bahar olmuş üstelik.
en güzel günaydınlarımı dağıtıyorum neşeyle.
kuş sesleri ve ağaçların hışıltısı geliyor kulağıma
Sevgiyle.
Ve aşkı yaşıyorum her bahar, herşeye.