Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Hümeyra kardeşim, şiir kimlik gibidir. Parmak izi gibidir. Şiirlerin bütümlügune baktıgımızda her kesin tarzı farklıdır.kimse kimse gibi yazamaz. Sizin şiirlerinize, yasal olarakda tarz olarakda kimse sahip çıkamaz. Anlata bildimmi bilmiyorum.
Yasal yollara baş vurmak sizin tercihiniz
Hurmetle
Şiiriniz mükelmel muhteşem ve tek kelime ile şahane ..açıklamalara gelince sanat hırsızı dolu her yer emeğinize kaleminize siirinizenduygunuza göz diken insan olmadık mahlukatlara verilecek en güzel ders kanuni yol olsada ülkede ADALET isminsadece kadın adı..bence en büyük ceza daha çok yazmanız inadına ...çalanlar olacak duygunuzu hisleriniz ama siz kendinize ceza verin VE DAHA ÇOK DAHADA COK YAZİN ..selammsaygi dualarimlandegerlinkalem
Sadece isimlerin Barış olmasıyla barış gelmiyor ne yazık ki.
Şiiriniz için tebrik ediyorum.
Kaleminize gönlünüze sağlık.
Her daim esenlikte kalın.
Saygılarımla.
Çocuklarımıza koyduğumuz isimler sadece isim olarak kaldı
Çünkü dürüstlükte de çelişkiye düştük emeksiz alınteri içenler kötü örnek oldular başkalarına ait olan her şeyi sahiplenmeye
Çetin bir zaman da yaşıyoruz adı çetin olan çocuklar da büyuttük ne kadar metin kalabildik ortada
Can adı verdik çocuklara canları aldık
Biz ne isim koymayı becerdik ne de o isme uygun yaşamayı
Yaşadıklarıniza çok üzüldüm siz bunu hak etmeyecek bir insansınız kınıyorum bu saygısîzlığı
Biz beceremedik çocuklar nasıl yapacak bu işi bilemedim ki anlamlı şiirinizi kutlarım
Bilinmeyenler zor değil dua seninle.
Şems vakti engin bir gönülle birlikte el ele koşarken.
Yaşamı duymak.
Her yerde uç vermesi için tomurcuk sevgilerin güzelliği.
Yeniden bulabilir miyim, beni arayanı, seni bulanı.
Göğe uzanan yalnızlığımla bilinmeyeni bilmek istiyorum o an.
Beni, bendeki seni, bizdeki benleri senleri ufalamak, unufak etmek için.
Dua'daki oğunluğun onayıyla.
Saygı, onur sözcükleri ağzında sevgisiz,şükürsüz yemek yemek, su içmek gibi olağan tüm yaptıkları.
Ama şimdi sen nerdesin?..
Yüreğinize sağlık
inşallah bir gün bu üç kelime biz ölmeden gerçek olur,gündeme dair şahane bir şiir kutlarım Hümeyra hanım..10 ant
Beceremedik biz bu işi.
Çocuklara ad olarak kaldı.
Sevgi,
Barış,
Özgür (lük) !
Yani o iş de sana kaldı çocuk.
Ama olmadı.. Çocuklara barş, özgürlük adlarını koyarak kurtaramadık durumu. uMARIM ONLAR YARINLARDA BİZDEN İYİ ÜSTESİNDEN GELİRLER...KUTLUYORUM ÖĞRETMENİM SEVGİMLE...
Tekrar şiirdeyim..
'Çelişkilerimizi' görmekten yine utandım.
Değerli Öğretmenimi bir kez daha kutluyorum..
'Hümeyra Öğretmenim... Yapmayın Allah aşkına... Tüylerimi diken diken ettiniz.......
Yani biz 'hep erteledik' değil mi düşlerimizi? Görüşlerimizi 'sözde koyduk', adını 'Barış, Özgür, Sevgi' koyduklarımıza bıraktık değil mi 'kötü bir miras' gibi...!
Biz neymişiz, ne idealsiz, ne 'korkak' insanlarmışız böyle... Utandım.. Yerin dibine geçtim inanın............
Hele o 'paraya kölelik' deyişiniz var ya... Kocaman bir gerçek işte o... Vahşi kapitalizm dedik, 'aracı olan paraya taptık!'
Kusura bakmayın Öğretmenim.... İtiraf etmek gerek ama sanırım ona da geç kaldık.......
Şiiri, değerli şaireyi içtenlikle kutluyorum.....'
Gerçeğin sesiydi şiir...
Evet barış koyduk, özgür (lük) koyduk, sevgi koyduk çocuklarımızın adını ama hiçte amacına uygun ortamlarda yetiştiremedik bu değerleri çocuklarımıza veremedik, o lezzeti çocuklarımıza tattıramadık... Hatalıyız, günahkarız...
Maalesef bu iş çocuklarımıza kaldı...
Kutluyorum güzel şiiri ve yüreğinizi Hümeyra hanım... Saygımla...++
Bu şiir ile ilgili 25 tane yorum bulunmakta