Çelişki Şiiri - Ulkar Cenger

Dün:
Ben şehir ışıklarında kaybolmayı,
Beceremedim biliyormusun:bir tarafım sırıtır,
Mutlaka tanırlar beni,yürüyüşümden
Yengeç burcuyum mesela,
Yan yan yürürdüm,
Burnumun dikine yürürdüm,oda yamuktu.

Bugün:
Şehir ışıkları göğün ışıklarını boğar İstanbulda,
O kadar şavk dağıtır ki,
Tanınmamak mümkünmü? karanlık izbe sokaklar yok artık,
Çırağanın ağaçları kesileli beri:
Kadın edep yeri gibi,Utangaç Beşiktaş Kızkulesine bakamıyor...

Yarın:
Nerde,nasıl yaşanılır kimsesiz...
kaybolmuş biteksiz bir İstanbul daha ne kadar dayanır bu keşmekeşe.
Ve ben onun içinde kalmış mahpus adam,
Daha ne kadar dayanacağım kederine.