Çeliğe Göz Yaşından Su Veren Adam

Hüzün bir iklim gibi sarmış onu her yandan
Başı önde, düşünceli etrafa aldırmayan
Izdırap kasıklarında sorsan bana bir adam
Adıyla hem namıyla O benim Babam

Vakur bir dağ gibi, Uludağ gibi
Yanışı içten içe bir ocak bir çerağ gibi
Tüm Cihan’la nizalı bir padişah gibi
Cihan mahşere dönse kılı kıpırdamayan
İçindeki mahşerle etrafa aldırmayan
Yüreği yangın yeri sorsan bana bir adam
O benim babam

Nefreti gözlerinde yanmış ocağı barkı
Alevler gülle olmuş sarmış cümle afakı
Biriktirip içinde yüz yıllık iftirakı
Tek başına da kalsa doğrudan ayrılmayan
Tufanı yaşayıp da Nuh gibi sarsılmayan
Kerbela önlerinde Hüseyin’e ağlayan
Yezid’e nefretiyle sorsan bana bir adam
Adında hem namıyla O benim babam