Vakit ikindiyle akşam arasıdır
Güneş battı batacak belkide
Hayal kuruyorsundur pembemsi
Bir köşesinde de bana yer ver ne olur.
Senden uzaktada olsam çok özledim
Çiçekleri suluyorsundur
Mutluluk tablomun silinmeyen çizgilerisin şimdi
Sevgi duvarlarıma çiziyorum seni pırıl pırıl
Tutsaklığım var sana sevgiden yana
Güz solgunluğunun sararmışlığı dökülürken kaldırımlara
Ciğerlerime dolan havada senin kokunu alıyorum
Ellerimle dokunup tutmak istiyorum bakışlarını
Nasıl kanmışım bu dünyanın makyajlı yolculuğuna
Ölüm bekliyor o durakta derlerdi de uzak sanırdım
Yalanmış bilmedim servet mevki yalanmış oysa
Bilseydim dost gönüllerini alırdım ah bilseydim...
O sahile gittim bu sabah yine
Yalnız başıma
Seslendim kayalıklardan aşağı
Size geldim ayrılık sahilleri dedim
Ses veren olmadı haykırışıma
O patika yoldan aşağı indim
Kimsin diye beni soracak olursan eğer
Kırık bir kalbim var
Bir de dinmeyen gözyaşım
Yalnızlığın ellerine tutunmuş
Karanlığın gölgesinde her gece
Seni bulmaya çalışıyor
Sen başkasında değil
Bende güzelsin
Zaten yanacakmış bu gönül
Sen sadece sebepsin
Seni kimse anlatamaz
Sen benim mısralarımda güzelsin
Hüznün acısını dökerek yollara
Ayrılığın geldiğini müjdeler yapraklar
O yeşil gülüşler nasıl yok oldu bir anda
Sararmış gözyaşlarımı siler sokaklar......
seni sevmeme sebep nedir soracak olsan
Beni büyüleyen gözlerin derim
Gönlümde ki o külü yeniden alevlendiren
Sevgi dolu o sıcacık sözlerin derim....
Bakışlarında hüznünü hissetsem
Yüreğim burkulur içim yanar
Senin hüznün benim hüznümdür
Şaşırır kalırım tutmaz elim ayağım
Ellerinden tutup ruhunu okşamak
Avuçlarıma sevgini doldurmak isterim
Yıllarca beni böyle bekletsen de
Verdiğim sözden asla dönmeyeceğim
Bu ümitsiz aşkıma karşılık görmesem de
Yine de bir başkasını sevmeyeceğim.....
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!